یه بررسی بزرگ و جدید از تحقیقات علمی به این نتیجه رسیده که ورزش منظم می‌تونه مشکلات روحی و خلقی رو تو بچه‌ها و نوجوون‌ها آروم کنه و یه جایگزین برای داروهایی مثل داروهای افسردگی باشه.

محقق‌ها تو گزارششون که در مجله‌ی آکادمی روانپزشکی کودکان و نوجوانان آمریکا منتشر شده، گفتن که هم اضطراب و هم افسردگی، وقتی بچه‌ها تو برنامه‌های ورزشی منظم شرکت می‌کنن، کمتر می‌شه.

علاوه بر این، این تحقیق نشون داده که برای هر کدوم از این مشکلات (اضطراب و افسردگی)، یه نوع ورزش خاص بهتر جواب می‌ده.

بن سینگ، محقق اصلی این پژوهش از دانشگاه استرالیای جنوبی، تو یه بیانیه‌ی خبری گفت: «ورزش یه راهکار ارزون و در دسترسه که می‌تونه یه تغییر واقعی تو سلامت روان بچه‌ها ایجاد کنه.»

محقق‌ها اضافه کردن که نکته‌ی مهم اینه که ورزش می‌تونه حال بچه‌ها رو بهتر کنه بدون اینکه نیازی به رفتن سراغ داروهایی مثل داروهای افسردگی باشه.

محقق‌ها تو توضیحاتشون گفتن که بیشتر از سه‌چهارم بچه‌ها و نوجوون‌ها افسردگی یا اضطراب رو تجربه می‌کنن و این موضوع پدر و مادرها رو به دنبال راه حل‌های موثر سرگردون کرده.

برای این تحقیق جدید، محقق‌ها داده‌های ۳۷۵ تحقیق قبلی رو که شامل بیشتر از ۳۸ هزار کودک ۵ تا ۱۸ ساله بود، با هم ترکیب کردن.

نتایج نشون داد که:

• اضطراب با ورزش‌های مقاومتی با شدت کم، مثل بلند کردن وزنه‌های سبک یا تمرین ملایم با دستگاه‌های بدنسازی، بهتر می‌شه.

• افسردگی بیشتر از همه با ورزش با شدت متوسط که ترکیبی از تمرینات هوازی و قدرتیه، بهتر می‌شه.

محقق‌ها گفتن که بیشترین بهبودی تو علائم افسردگی، تو برنامه‌هایی که کمتر از سه ماه طول کشیدن دیده شده، که نشون می‌ده فواید ورزش می‌تونه نسبتاً سریع خودش رو نشون بده.

محقق‌ها اشاره کردن که بچه‌هایی که هم افسردگی و هم اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی (ADHD) داشتن، بیشترین بهبودی رو از ورزش نشون دادن.

کارول ماهر، محقق ارشد این پژوهش، تو یه بیانیه‌ی خبری گفت: «پیام اصلی ساده‌ست: فعال باشین و فعال بمونین. حتی یه کم تحرک هم می‌تونه یه تغییر واقعی تو سلامت روان و حال خوب بچه ایجاد کنه، مخصوصاً برای اونایی که دارن با مشکلات روحی دست و پنجه نرم می‌کنن.»

نتایج نشون داد که بچه‌ها لزوماً نیازی ندارن که هر روز برن باشگاه یا ساعت‌های طولانی ورزش کنن.

این تحقیق می‌گه که هیچ تفاوت چشمگیری بین بچه‌هایی که یک تا سه بار در هفته ورزش می‌کردن و اونایی که بیشتر ورزش می‌کردن، دیده نشده.

همچنین، محقق‌ها فهمیدن که فرقی نمی‌کنه جلسات تمرین بچه‌ها کوتاه‌تر باشه یا طولانی‌تر.

ماهر گفت: «ورزش باید بخش اصلی مراقبت از سلامت روان برای بچه‌ها و نوجوون‌ها باشه، چه تو مدرسه، چه تو جامعه و چه تو محیط‌های درمانی.»

او گفت: «برنامه‌های کوتاه و منظم که شامل تمرینات قدرتی یا ترکیبی از فعالیت‌ها باشن، به نظر خیلی امیدوارکننده میان، اما صرفاً ورزش کردن، حتی برای مدت زمان کوتاه، فایده داره.»

ماهر در پایان گفت: «و پدر و مادرها هم خیالشون راحت باشه، لازم نیست حتماً برای باشگاه یا برنامه‌ی تمرینی پول خرج کنین؛ بازی‌ها، سرگرمی‌های حرکتی و ورزش همه‌شون شکل‌های ارزشمندی از تحرک هستن که می‌تونن به سلامت روان کمک کنن.»

لينک منبع